Başarısızlıklar, çocukların başarılı olmasına yardımcı olabilir.
Bunu yapmak için, onları düşünceli riskler almaya teşvik etmeliyiz; konfor alanlarının dışına çıkmaya devam etmelerini sağlamalıyız.
Okul tiyatrosu için seçmelere katılsınlar; basketbol takımı için denemeler yapsınlar; bilgi yarışmaları seçmelerine katılsınlar.
Elenmek veya reddedilmek bu küçük yaşam risklerinden herhangi biri için muhtemel bir sonuçtur.
Ancak bu bir özelliktir, bir hata değil.
En başarılı insanlar, nasıl başarısız olunacağını öğrenmiş olanlardır: sahada daha kritik atışları kaçırmışlardır, daha fazla seçmeye katılmaları reddedilmiştir ve mesela bazı bilim insanlarının en iyi dergilerden daha fazla makaleleri reddedilmiştir.
Başarıları denemekten, öğrenmekten, gelişmekten ve tekrar denemekten gelir; ilk seferde sihirli bir şekilde her şeyi doğru yapmaktan değil.
BAŞARISIZLIKLA YÜZLEŞMEK
Anne ve babalar için çocuklarının başarısız olmasını yaşamak zor olabilir.
Ancak iyi yönleri de vardır.
Hayal kırıklıklarını özümsemiş olursunuz.
Neyin yanlış gittiğini hemen düzeltmek istersiniz, böylece tekrar iyi hissedebilirsiniz.
Ancak bunu başarmanın bir parçası olarak, uzun vadeli ders yerine kısa vadeli kazanım konusundaki kaygınızla yaşamayı öğrenmek önemli.
Çocuklarınıza, sınırlı ve güvenli yollarla başarısız olmaları için alan verin ve onlara deneyimledikleri başarısızlıkları kucaklamayı ve onlardan ders çıkarmayı öğretin.
“Eski köye yeni adet getirsinler”.
Bırakalım “İcat yapsınlar!”
Onlara ileriye bakmayı, yenilenmiş iç görü ve enerjiyle bir sonraki zorluğun peşinden gitmeyi gösterin.
Başarısızlıklar üzerinde durmayın ancak onlardan olabildiğince çok şey öğrenin.
Bu farkındalıkla, çocukların yüksek hedefler koymaları, potansiyellerini zorlamaları ve dirençli olmaları için ihtiyaç duydukları duygusal, bilişsel ve kişilerarası becerileri takdir edebiliriz.
Başarısız olmaktan korkmak veya utanmak yerine yeniden başlamak daha iyi bir yol.
Bu şekilde, ebeveynler çocuklarının başarısızlık direncini geliştirmelerine yardımcı olurken onları feci hatalardan da koruyabilirler.
NE YAPMALI?
Nasıl başlayalım?
Çocuğunuzu başarısızlıktan reaktif olarak korumaktan vazgeçin.
Birçok bağlamda değerli olsa da diğerlerinde yardımcı olmayan içgüdülerinizi fark edin.
Kendinize, "Buradaki risk nedir? Bu ne tür bir başarısızlık olurdu?" diye sorun, böylece çocuklarınızı hayatın en değerli derslerinden koruma içgüdünüzün üstesinden gelebilirsiniz.
Onları akıllıca riskler almaya teşvik edin.
Deneme fırsatları yaratın (ve yaratmalarına yardımcı olun).
Bunu yaparken büyümelerini destekleyin ve düşündükleri seçimlerin olası sonuçlarını düşünmelerine yardımcı olun.
O zaman bırakalım çocuklar hata da yapabilsinler, başarısızlıklarla da yüzleşsinler.
